Zgromadzenie Sióstr Służebniczek
Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Prowincja Św. Józefa
(służebniczki wielkopolskie, prowincja pleszewska)
Założyciel bł. Edmund Bojanowski
Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 r. w Grabonogu k. Gostynia. Jego ojciec Walenty i matka Teresa z Umińskich wszczepili w swe dziecko umiłowanie Boga i Ojczyzny. W wieku czterech lat Edmund ciężko zachorował. Dzięki wierze i modlitwie swojej matki został cudownie uzdrowiony. O fakcie tym świadczy po dzień dzisiejszy podarowane wówczas w podzięce przez matkę srebrne wotum - Oko Opatrzności Bożej. Znajduje się ono w Bazylice Świętogórskiej w Gostyniu. Jest również opis tego uzdrowienia własnoręcznie złożony przez Edmunda. Ze względu na słabe zdrowie Edmund początkowo uczył się prywatnie pod kierunkiem nauczycieli domowych. Od młodych lat odznaczał się umiłowaniem literatury i historii. Prowadził szeroką korespondencję z przyjaciółmi w kraju i za granicą; już w młodości brał udział w życiu umysłowo - literackim swych czasów. Mając osiemnaście lat, wyjechał do Wrocławia, gdzie po uzupełnieniu wykształcenia w zakresie szkoły średniej rozpoczął studia na wydziale filozofii. W 1836 r. przeniósł się na uniwersytet w Berlinie, ale słabe zdrowie nie pozwoliło mu na ukończenie studiów. W roku 1838 wrócił do Grabonoga. Tu zmagał się z odczytaniem woli Bożej względem siebie. Włączył się wówczas w prace w Kasynie Gostyńskim, zakładając m.in. czytelnie ludowe, by podnieść poziom kultury i moralności wśród ludu. W roku 1849, podczas epidemii cholery panującej w Wielkopolsce, Edmund swoje siły i czas poświęcił pielęgnowaniu chorych. W swoim mieszkaniu w Grabonogu przygotowywał leki dla najuboższych, które sam im zanosił. W Gostyniu założył Instytut, będący sierocińcem i szpitalikiem dla ubogich. W 1850 r. powstała przy jego udziale w Podrzeczu k. Gostynia pierwsza wiejska ochronka dla dzieci, dla których ułożył program wychowania. Opiekę nad dziećmi i ich kształtowanie powierzył dziewczętom, które sam przygotował do pracy wśród najmłodszych. Idea ta stała się zalążkiem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny. Odtąd służebniczki po dzień dzisiejszy kontynuują charyzmat przekazany przez swego Założyciela. Pod koniec życia zapragnął zrealizować swoje dawne pragnienie kapłaństwa i w 1869 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Pogarszający się stan zdrowia uniemożliwił mu jednak osiągnięcie upragnionego celu. Arcybiskup Ledóchowski powiedział wówczas: "Jestem przekonany, że Bóg chce tego szlachetnego człowieka uświęcić w stanie świeckim". Otwarty na czynienie tego, co Bóg chciał, przyjął te słowa jako Jego wolę. Zamieszkał odtąd u swego przyjaciela ks. Stanisława Gieburowskiego w Górce Duchownej k. Leszna. Tam zmarł 7 sierpnia 1871 r. Ciało Edmunda Bojanowskiego zostało złożone w podziemiach kościoła w Jaszkowie k. Śremu, gdzie wówczas znajdował się Dom Generalny i Nowicjat Zgromadzenia. Na skutek represji w okresie kulturkampfu siostry zostały usunięte z Jaszkowa. W 1920 r. zamieszkały w Żabikowie k. Poznania. W 1930 r. przewieziono zwłoki Edmunda Bojanowskiego z Jaszkowa i złożono w krypcie kaplicy Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Luboniu - Żabikowie. Od 1984 r. przy grobie Ojca Założyciela znajduje się Dom Generalny i Nowicjat Zgromadzenia Sióstr i Służebniczek Wielkopolskich.
Poniżej znajdziesz formuły modlitw, które mogą być pomocne w codziennym kontakcie z Bogiem:
W tym miejscu można skorzystać z propozycji rozważań na przeżycie siedmiu dni z Bł. Edmundem – patronem świeckich. Każdy niech zaczerpnie z tego, co dla niego ważne, co jakoś bliskie.
Każdego dnia proponuję, by zadbać o:
- Ranną i wieczorną modlitwę ( gdzie tylko możliwe niech będzie to modlitwa wspólna całej rodziny )
- Jeden wspólny posiłek – ten, który jest tego dnia możliwy – przy którym dobrze, aby była wspólna modlitwa.
- Czas na wspólne i indywidualne rozważanie proponowanych treści.
7 dnia zachęcam do przygotowania wspólnie uroczystego posiłku, przy którym – jeśli zaangażuje się cała rodzina – podzielcie się osobistym doświadczeniem duchowym, jakie będzie waszym udziałem tego czasu. Byłoby cudownie, gdyby ostatniego dnia udało się uczestniczyć we Mszy św.
Dajcie się prowadzić Duchowi Świętemu, który w sercach prostych rozlewa swoje łaski !
1 dzień – ufający Bożej Opatrzności >>
2 dzień – gorliwy czciciel Eucharystii >>
3 dzień – patron wiernych świeckich >>
4 dzień – wspomożyciel rodzin >>
5 dzień – wychowawca dzieci i młodzieży >>
6 dzień – przykład pokory i prostoty >>
Jesteśmy Zgromadzeniem Maryjnym, dlatego przyjęłyśmy godło, które – poprzez literę M i krzyż – symbolizuje Maryję prowadzącą nas do Chrystusa i oświecająca nam drogę swymi cnotami.
Cnoty te, które każda służebniczka powinna naśladować, wyrażone w godle za pomocą siedmiu gwiazd, są następujące: czystość, ubóstwo, posłuszeństwo, czysta intencja, duch modlitwy, duch ofiary i głęboka pokora. {Dyrektorium}
Z Konstytucji Zgromadzenia:
Jako spadkobierczynie ducha naszego Ojca Założyciela nie możemy nic uronić z jego spuścizny. Coraz owocniej winnyśmy wcielać ją w życie własne oraz Kościoła i współczesnego świata.
W myśl Ojca Założyciela celem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest chwała Trójcy Przenajświętszej przez życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie oraz przez wypełnianie idei służenia Bogu i ludziom, zwłaszcza najbardziej potrzebującym.
Charakterystycznym rysem Służebniczki Maryi ma być postawa pełna pokory i prostoty ewangelicznej, która sprzyja twórczym działaniom Ducha Świętego i podjęciu Jego inicjatyw. Niech głęboko w nasze serca zapadną słowa duchowego Testamentu naszego Ojca Założyciela: ”Co zawsze polecałem, dziś powtarzam: przede wszystkim prostotę zalecam, dopóki ta w Zgromadzeniu trwać będzie, dopóty będzie z nim błogosławieństwo Boże”.
Zapał i gorliwość apostolską w działaniu czerpie każda siostra, a przykładem Założyciela, w niezachwianej wiary w Opatrzność Bożą, z ciągłego obcowania z Bogiem, zwłaszcza w czasie Ofiary i Uczty Eucharystycznej Chrystusa.
ASPIRAT – to czas pogłębienia kontaktu z Chrystusem i poznawania naszej wspólnoty zakonnej.
POSTULAT – to czas uzupełnienia wiedzy religijnej, zapoznania z postacią Ojca Założyciela i duchem Zgromadzenia. Trwa od pół roku do dwóch lat.
NOWICJAT – rozpoczyna się obłóczynami.
Od tego dnia siostra nowicjuszka ubrana jest w strój zakonny – habit i biały welon.
Czas nowicjatu to podstawowy okres formacji trwający dwa lata.
Ma na celu dokładniejsze rozpoznanie przez nowicjuszkę powołania, przyswojenie sobie charyzmatu Zgromadzenia oraz wdrażanie nowicjuszki w życie radami ewangelicznymi.
Nowicjat kończy się złożeniem pierwszych ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
JUNIORAT - to czas zazwyczaj 5 lat pomiędzy pierwszymi ślubami a profesją wieczystą, służący dopełnieniu formacji zakonnej i apostolskiej z uwzględnieniem charakteru naszego Zgromadzenia.
Okres junioratu kończy się złożeniem ślubów wieczystych.
Przez śluby te siostra jest na zawsze konsekrowana i staje się darem poświęconym Bogu w służbie Kościoła.
